«Η μαμά χωρίς δουλειά, πεινάμε, δεν έχουμε παιχνίδια» έγραψε (και συγκλόνισε το πανελλήνιο) μαθητής από τα Άνω Λιόσια.
Η οικογένεια του 12χρονου Άγγελου Χριστοδουλάκη δοκιμάζεται σκληρά από την οικονομική κρίση, που σαρώνει σαν οδοστρωτήρας τα ελληνικά νοικοκυριά. Ο μικρός, με τα τεράστια αποθέματα ψυχής, αποφάσισε να γράψει για τον «γολγοθά» του.
Αφορμή στάθηκε ο πανελλήνιος διαγωνισμός έκθεσης που διοργάνωσε ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός «Θεόφιλος», με θέμα τα προβλήματα της σύγχρονης πολύτεκνης οικογένειας στην Ελλάδα. Ο μαθητής της Α” Γυμνασίου, από τα Ανω Λιόσια, πήρε μολύβι και χαρτί και μέσα σε λίγες αράδες περιέγραψε συγκλονιστικές εικόνες από την καθημερινότητά του. Η πένα του κοφτερή, ο λόγος του καθαρός, οι αλήθειες του τσακίζουν…
«Εμείς περνάμε δύσκολα. Η μαμά χωρίς δουλειά. Αν ζούσαμε στο εξωτερικό, θα ήμασταν φίνα, γιατί εκεί δίνουν επιδόματα πολλά στους πολύτεκνους. Η μαμά λέει πως στην Ελλάδα μάς τιμωρούν όταν είμαστε πολλά παιδιά. Δεν ξέρω αν η τιμωρία μου ήταν να φύγει ο μπαμπάς μου από το σπίτι, γιατί δεν μας έφταναν τα λεφτά» γράφει ο Αγγελος, που ζει με τη μητέρα του και τα τρία αδέλφια του.
«Μερικές φορές πεινάμε, δεν έχουμε αρκετά παιχνίδια. Την Πέμπτη είναι τα γενέθλιά μου και θα πάμε στο μάρκετ. Θα πάρουμε από ένα καλάθι και μπορούμε να πάρουμε τρία πράγματα ο καθένας. Μπισκότα, σοκολάτες και τέτοια. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα πάρω το μεγάλο μπουκάλι ΜΙΛΚΟ. Ο Οδυσσέας, που είναι τριών, μάλλον θα γεμίσει όλο το καλάθι. Πέρσι μας έφερναν φαγητό από την Εκκλησία. Όταν μεγαλώσω θα μαγειρεύω και εγώ για τα παιδιά που πεινάνε» συνεχίζει.
Όπως παραδέχεται, οι φίλες της μητέρας του -«ειδικά η κυρία Ματίνα»- προσφέρουν στην οικογένειά του φάρμακα. Κάποιες φορές τούς φέρνουν και ψώνια από το σούπερ μάρκετ.
Ο μικρός, πάντως, δεν χάνει την ελπίδα του και την αισιοδοξία του. Αντιθέτως, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, λέει ότι είναι ωραίο να έχεις μεγάλη οικογένεια: «Δεν μου αρέσει η ησυχία και φοβάμαι το σκοτάδι, γι” αυτό η αδελφή μου μού κάνει το βράδυ σήματα με τον φακό. Μακάρι να ήξερα πώς είναι τα σήματα Μορς που κάνεις με το φως. Θα έκανα στον ουρανό, να έρθουν στη Γη όλα τα αστέρια να φωτίζουν τα παιδιά και να τα κάνουν να χαμογελάνε και τη μαμά».
Τέλος, ο μαθητής, που κέρδισε το τρίτο βραβείο στον διαγωνισμό, ζητά από το κράτος -«που δεν βοηθά τόσο πολύ»- να στηρίξει τις πολύτεκνες οικογένειες. «Πιο πολύ βοηθάνε οι άνθρωποι. Ο ένας με τον άλλον. Πιάνουν τα χέρια και στηρίζουν τη ζωή μας. Αλλος λίγο, άλλος πολύ. Είναι, όμως, άνθρωποι. Και αν πάψουν να υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες, θα πάψουν και οι άνθρωποι».
