Είναι να φτάσουμε ίσα με δω….

Και αν έλθουμε βλέπεις χυμούς τ΄ουρανού να χύνονται στο Μύρτο. 
Ναι, όλοι οι θεοί βρέθηκαν σε τούτη δω τη γη.. Φτάνεις και νιώθεις ελεύθερα, μια θύελλα στα σωθικά που ξεσηκώνει…
Στέκεσαι ψηλά γελάς, με μάτι γυμνό, φλογερό, μ΄ανέμους και τριανταμία μέρες, οι μέρες του Αυγούστου…
Μεθάει ο Μύρτος από όλους μας και εμείς μ΄αυτόν τα καλοκαίρια, κάθε φορά
Χρυσοστιγμές στο δείλι…

Τόσες ευχές που κρέμονται στο σύρμα..
κοίτα πάνω στο κύμα, πλέουνε σκάφη και σταχτιά φύκια βότσαλα κάθε λογής…
κοίτα ευχές στην αντηλιά με πρόσωπα ηλιοκαμμένα από τον ήλιο

Τι ευτυχία σ’ αυτόν τον τόπο σαστίζεις μόλις φτάσεις
Αφρίζει η αγάπη, το φιλί – τίποτα δε πάει χαμένο
ευχές στο σύρμα κάτω στο Μύρτο – χρωματιστά λουκέτα σε μέρη απόκρημνα.

Μίκα Καππάτου

forwoman.gr