Ζήστε τον μύθο σας στην Ελλάδα

Θυμήθηκα τώρα μια ιστορία. Ήταν καλοκαίρι του 2006. Ως αγροτικός Ιατρός εφημέρευα αποσπασμένος στα επείγοντα του νοσοκομείου μας, του νοσοκομείου του Αργοστολιού καλύπτοντας όλη τη γκάμα των περιστατικών χειρουργικής φύσης που μπορεί να προέκυπταν στην εφημερία. Ένας «γλυκύτατος» κύριος (του οποίου το όνομα και τη μορφή αδυνατώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου) αγανάκτησε με το γεγονός ότι έπρεπε να περιμένει δύο ολόκληρες ώρες να εξεταστεί. Αφού λοιπόν έκανε την ταραχή του όλος «ευγένεια» και εγώ τον άφησα να ξεδώσει, τον ρώτησα αν θεωρούσε ότι έπρεπε να παρακαμφθεί το προηγούμενο περιστατικό που ήταν και σοβαρούτσικο καθώς ήταν τραυματισμός από τροχαίο για να εξετάσουμε το διαστρεμματάκι του. Η απάντηση ήταν κάτι του τύπου «ξέρω εγώ τι κάνετε εδώ πέρα, ποιοι είστε και μπλα, μπλα, μπλα…». Η δεύτερη μου ερώτηση ήταν «αφού αγαπητέ έχετε τέτοια καλή ενημέρωση θα ήθελα να μάθω πως την αποκτήσατε. Ρωτήσατε τη διοίκηση του νοσοκομείου για την κατάσταση, τα προβλήματα και τις κακοδαιμονίες; Κι αφού ρωτήσατε και τα μάθατε ρωτήσατε το διοικητή, το βουλευτή, το δήμαρχο σας τι κάνανε για αυτά πριν πάτε να ρίξετε το κουκί σας στην προηγούμενη κάλπη;» Απάντηση αυτή τη φορά δεν πήρα.
Δέκα χρόνια μετά όπως έναι και λογικό έχοντας φύγει πια από το νοσοκομείο (και το νησί) δικοί μου άνθρωποι χρειάζονται ιατρική βοήθεια. Έτσι αυτά που συνήθως φτάνουν σαν απλές πληροφορίες στα αυτιά μου χάρη στις άριστες σχέσεις μου με τους ανθρώπους που συνεχίζουν να παλεύουν για να διατηρηθεί το νοσοκομείο του Αργοστολιού όρθιο, τώρα γίνονται μια σκληρά τρομακτική και αμείλικτη πραγματικότητα. Μεγάλη Παρασκευή και ίσως πολλές άλλες Παρασκευές εφημερία για όλο τον παθολογικό τομέα ένας Καρδιολόγος και εθελοντική παρουσία του Νεφρολόγου. Βάρδια για είκοσι κλίνες μια νοσηλεύτρια στις κλινικές και άλλη μια στα επείγοντα για όλα τα περιστατικά. Όλων των ειδών, κάθε βαρύτητας. Όσο για ειδικευόμενους Ιατρούς; Πονεμένη ιστορία….
Αναρωτιέμαι τι φταίει.. Φταίει ο στρουθοκαμηλισμός των ντόπιων που κάνουν ότι δε βλέπουν (συμπεριλαμβανομένου και εμού); Φταίει το «τεράστιο» ενδιαφέρον των απλών πολιτών που αν αρρωστήσουν οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους και δεν έχουν στο κινητό τους τον «κατάλληλο» αριθμό να καλέσουν προκειμένου να παρακαμφθούν άλλοι συνάνθρωποι ή τα χρήματα για να μεταφερθούν άμεσα σε κάποιο άλλο μέρος της χώρας (συνήθως Αθήνα) είναι χαμένοι από χέρι; Φταίει που με αφορμή όλα αυτά ψάχνω στις τοπικές ιστοσελίδες βρίσκω κάνα δυο δημοσιεύματα και ανακοινώσεις για το νοσοκομείο και καμιά πενηνταριά για το πώς κουβαλιέται ο επιτάφιος? Φταίει το «σύστημα» που έδινε μεταθέσεις νοσηλευτικού προσωπικού εν μέσω οικονομικής κρίσης και εν μέσω παντελούς ανυπαρξίας νέων προσλήψεων απογυμνώνοντας το ταλαιπωρημένο Γ.Ν.Κεφαλονιάς;
Τι φταίει; Φταίει μήπως που η μοναδική παρέμβαση του Ιατρικού συλλόγου που βρήκα αναρτημένη στο διαδίκτυο (ίσως να μην έψαξα καλά) μπορεί επιεικώς να χαρακτηριστεί ως αναιμική;
Φταίει που οι μόνες απεργίες και επισχέσεις εργασίας ιατρών, νοσηλευτών, που θυμάμαι αφορούσαν σε οικονομικά ζητήματα και ποτέ μα ποτέ στην βελτίωση-διόρθωση του τοπικού ή του εθνικού συστήματος υγείας;
Φταίει που δε μας πειράζει το νοσοκομείο να δαπανά ένα σύκλο (ανά περιστατικό) λεφτά για να διακομίζει στην Πάτρα ενώ μας ενοχλεί με τα ίδια ποσά να κουτσοστελεχώσουμε τη ΜΕΘ που έτσι κι αλλιώς κατασκευάστηκε με χρήματα-δωράκι;
Φταίει η αδιαφορία και το υπερτροφικό «εγώ» ανθρώπων κλειδιά για τη λειτουργία των κλινικών που βολευόντουσαν τα χρόνια προ κρίσης με ειδικευόμενους-λατζέρηδες αντί να κάνουν την εκπαίδευση των νέων παιδιών αντίβαρο στο εξαιρετικά υψηλό κόστος διαβίωσης που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζει το νησί μας?
‘Ίσως να φταίει που όλο μας τον τσαμπουκά τον εξαντλούμε στις ζεμπεκιές στην πλατεία Συντάγματος το καλοκαίρι του 2015 ή στα επείγοντα το 2006 ή στα επέιγοντα το 2016, ο καθένας με αφορμή το δικό του παραλήρημα (το αριστερό του, το δεξιό του, το κεντρώο του). Έλεος!! Υπάρχει και η πραγματική ζωή. Και στην πραγματική ζωή ένα κι ένα κάνουν δύο. Κάνεις? Γίνεται. Δεν κάνεις; Δεν γίνεται. Τόσο απλά.
Ποιος από όλους φταίει ή ποιος φταίει περισσότερο δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι κινδυνεύουν ζωές. Έτσι για πλάκα. Γιατί αν ήξερε ο μέσος Κεφαλονίτης πόσοι Ιατροί-διαμάντια ήλθανε και φύγανε τρέχοντας γιατί έπρεπε να συγκρουστούν με τα καθιερωμένα για μια αίθουσα χειρουργείου θα του σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο. Αν ήξερε πόσοι Ιατροί ξεπήδησαν από τα σπλάχνα του νησιού τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και τι ποσοστό αυτών δουλεύει για το νησί μάλλον θα έβαζε τα κλάμματα. Και πάλι καλά. Και πάλι που κάποιοι υπερήρωες μένουν και σηκώνουν το φορτίο στα ικανά τους χέρια. Αλλά θυμηθείτε: ο υπερήρωας που θα προσπαθήσει να σας σώσει την επόμενη φορά παρά τις υπερδυνάμεις του, έχει μόνο ένα μυαλό και δύο χέρια (υλικά και φάρμακα αμφίβολο). Ελπίζω να είναι εκει.

Ειλικρινά δικός σας
Σταύρος Καρανίκας
Καρδιολόγος