Μια μέρα στο Σπλιτ: Ένα ταξίδι έμπνευσης για το Αργοστόλι

Ξεκίνησα τη μέρα μου περπατώντας αργά στην προκυμαία του Σπλιτ.

Ο ήλιος έλαμπε πάνω στα νερά της Αδριατικής, και γύρω μου άνθρωποι χαμογελαστοί, χαλαροί, απολάμβαναν την πρωινή τους βόλτα χωρίς θόρυβο αυτοκινήτων και κίνηση.

Καθώς προχωρούσα, δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω πόσο αρμονικά ήταν όλα φτιαγμένα: όμορφες, ομοιόμορφες πέργκολες σκίαζαν καφέ και εστιατόρια κατά μήκος της παραλίας, ενώ δίπλα στο νερό ήταν αγκυροβολημένα κομψά σκάφη και γιοτ. Ο κόσμος περπατούσε ανέμελα, παιδιά έπαιζαν ελεύθερα.

Κατευθύνθηκα προς τους πεζόδρομους του κέντρου, που έσφυζαν από ζωή.

Τουρίστες και ντόπιοι περπατούσαν μαζί, ψώνιζαν, κουβέντιαζαν και γελούσαν χωρίς να εμποδίζονται από αυτοκίνητα ή μηχανές. Παντού υπήρχαν οργανωμένοι χώροι πρασίνου, παγκάκια και μικρά πάρκα, που έδιναν ανάσες δροσιάς μέσα στη ζεστή μέρα.

Σε κάθε γωνιά, κάτι νέο τραβούσε το βλέμμα μου.

Τα μεγάλα φορτηγά που έκαναν παραδόσεις δεν διέκοπταν ποτέ τη ροή της ζωής.

Αντίθετα, στάθμευαν διακριτικά σε ειδικούς χώρους, ενώ μικρά ηλεκτρικά οχήματα μοίραζαν ήσυχα τα προϊόντα στα καταστήματα, αφήνοντας ανέγγιχτη την ηρεμία του περιβάλλοντος.

Και όταν χρειάστηκε να επισκεφθώ μια δημόσια τουαλέτα, βρέθηκα έκπληκτος: ήταν πεντακάθαρη, με έναν ευγενικό υπάλληλο να τη φροντίζει συνεχώς, με μόλις ένα μικρό συμβολικό κόστος του 1 ευρώ.

Καθώς τελείωνα τη βόλτα μου, σκέφτηκα: πόσο όμορφο θα ήταν να είχαμε κάτι τέτοιο στο δικό μας Αργοστόλι;

Να δημιουργούσαμε μια πόλη τόσο φιλική, τόσο όμορφη, τόσο λειτουργική.

Μια πόλη που να μας κάνει περήφανους, να μας δίνει χαρά και να προσφέρει στους επισκέπτες μας μια αξέχαστη εμπειρία.

Aς εμπνευστούμε από το παράδειγμα του Σπλιτ και ας κάνουμε μαζί αυτό το όνειρο πραγματικότητα.

Το Αργοστόλι μας αξίζει και μπορεί να γίνει η πόλη που όλοι ονειρευόμαστε.