1953 – O Philip “Percy” Gick μίλησε για την σεισμόπληκτη Κεφαλονιά …

11 Αυγούστου 2017

1953 – O Philip “Percy” Gick μίλησε για την σεισμόπληκτη Κεφαλονιά και συγκίνησε τη Βρετανία

Συνεχίζουμε να αναδημοσιεύουμε σπουδαία κείμενα-μαρτυρίες για τις ημέρες του σεισμού του Αυγούστου του 1953 και τη βοήθεια του αντιτορπιλικού DARING, από τον προσωπικό λογαριασμό του Γιάγκου Μεταξά στο facebook.

1953 – 29 Αυγούστου. Μια εκπομπή που συγκίνησε βαθειά την Βρετανία

Κυβερνήτης του βρετανικού αντιτορπιλικού H.M.S. DARING, του πρώτου πλοίου που κατέπλευσε στο λιμάνι του Αργοστολιού το πρωί της 13ης Αυγούστου του 1953, την επομένη του καταστροφικού σεισμού, ήταν ο πλοίαρχος του Royal Navy, Philip “Percy” Gick.

Ο πλοίαρχος Philip “Percy” Gick την περίοδο που ήταν κυβερνήτης του H.M.S. DARING

O Gick, παρασημοφορημένος ήρωας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν και πιλότος. Tο Μάιο του 1941, υπηρετούσε στο αεροπλανοφόρο H.M.S. Victorious σαν ανθυποπλοίαρχος, πιλότος των διπλάνων – τορπιλοπλάνων Swordfish.

Το θρυλικό αλλά ευάλωτο βομβαρδιστικό – τορπιλοπλάνο Swordfish, πιο γωστό στους πιλότους σαν stringbag, Η επίθεση των swordfish είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του πηδαλίου του Γερμανικού θωρηκτού Bismarck, με αποτέλεσμα να γίνει σχετικά εύκολος στόχος για τα κανόνια των Βρετανικών θωρηκτών.

Αν και ο τύπος αυτού του αεροσκάφους ήταν ήδη απαρχαιωμένος και η χαμηλή τους ταχύτητα τα έκανε εξαιρετικά ευάλωτα, στην πράξη αποδείχθηκαν εξαιρετικά αποτελεσματικά στην επίθεση κατά του γερμανικού θωρηκτού Bismarck. Η τορπίλη που έριξε το Swordfish του ανθυποπλοιάρχου Gick, ήταν η πρώτη βρετανική τορπίλη που πέτυχε το Bismarck, αν και δεν του προξένησε ουσιαστική ζημιά.

Όμως, τα αντιαεροπορικά πυρά του γερμανικού θωρηκτού, έκαναν ζημιά στο αεροπλάνο του Gick, με αποτέλεσμα να κάνει μια επεισοδιακή προσνήωση στο Victorious και να σπάσει ο νεαρός ανθυποπλοίαρχος τα πόδια του. Αυτό του άφησε ένα κουσούρι που έγινε πιο έντονο στην γεροντική του ηλικία. Δεν τον εμπόδισε όμως ν’ αναπτύξει έντονη δράση στην διάρκεια του πολέμου και να κερδίσει κι άλλα παράσημα.

Την 12η Αυγούστου του 1953 νωρίς το απόγευμα, εκτελώντας τις διαταγές του Διοικητή του Διασυμμαχικού Ναυτικού Αρχηγείου της Μεσογείου (H.A.F.M.E.D.) ναυάρχου, λόρδου Louis Mountbatten, ο πλοίαρχος Gick απέπλευσε με το DARING φορτωμένο με 200 τόννους εφόδια από την Μάλτα και πλέοντας “πάση δυνάμει” έφτασε στο Αργοστόλι στις 5:00 το πρωί της 13ης μετά από περίπου 12 ώρες πλεύσης.

Το H.M.S. DARING

Λίγες μέρες αργότερα, την τετάρτη 29 Αυγούστου του 1953 στις 21:15 μεταδόθηκε από το Εθνικό δίκτυο του BBC το παρακάτω κείμενο του πλοιάρχου Gick, κυβερνήτη του DARING:

“Τέτοια ώρα εδώ και 15 μέρες ήμουνα στη γέφυρα του πλοίου μου, πλέοντας ολοταχώς προς τα Ιόνια νησιά φέρνοντας ότι βοήθεια μπορούσαμε στα θύματα του τρομερού σεισμού εκεί. Με το πρώτο φως της αυγής, φουντάραμε αρόδου μπροστά από το μικρό Αργοστόλι. Δεν υπήρχε ούτε ένα κτίριο όρθιο και έβλεπα χιλιάδες κόσμου στριμωγμένους στον ανοιχτό χώρο της προκυμαίας.

Βγήκα στη στεριά και καθώς η άκατος μου πλεύρισε, όλοι ήταν ακίνητοι . Κάθονταν σε μικρές ομάδες με τα λίγα υπάρχοντα που γλύτωσαν από τα σπίτια τους. Τότε μερικοί άντρες ήρθαν αργά προς το μέρος μου και αμίλητοι μου έσφιξαν τα χέρια. Η όλη κατάσταση ήταν τελείως αλλόκοτη. Οι άνθρωποι ήταν ζωντανοί αλλά τα είχαν τελείως χαμένα. Σιγά – σιγά όμως κι άλλοι πλησίασαν κι άρχισαν να μιλάνε.

Για τρεις μέρες συνεχίζονταν οι σεισμοί, καταστρέφοντας τα σπίτια τους, σκοτώνοντας τους συγγενείς και φίλους τους και ακόμη και την ώρα που στεκόμουν εκεί μπορούσα να αισθανθώ τις δονήσεις που έκαναν το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια μου. Δεν αισθάνονταν καμιά χρεία για τροφή ή νερό ή ότι άλλο – όλο κι όλο που ζήταγαν ήταν μια στέρεη γωνιά γης που να μη κουνιέται.

Χρειάστηκε να τους εξηγήσω ότι δεν θα μπορούσα να τους πάρω μαζί μου. Η πρώτη μου δουλειά ήταν να φροντίσω τους τραυματίες και να βγάλω στη στεριά όσες προμήθειες είχα. Παραμέρισαν και περπάτησαν περίλυποι πίσω στις οικογένειες τους για να καθίσουν κατάχαμα και να περιμένουν όπως είχαν κάνει για μέρες.

Όλο το πρωινό οι ναύτες έβγαζαν αδιάκοπα εφόδια στην στεριά. Έστησαν ένα νοσοκομείο με τέντες και ομάδες διάσωσης πήγαν στην πόλη και δούλεψαν με μανία για να τραβήξουν έξω όποιον έβρισκαν ζωντανό στα ερειπωμένα κτίρια. Στην διάρκεια της πρώτης μέρας αλλά και στις επόμενες, έφταναν όλο και περισσότερα πλοία. Ελληνικά φορτωμένα εφόδια, Ισραηλινά, Αμερικανικά, Γαλλικά, και Νεοζηλανδικά – όλα προσφέροντας ότι είχαν για να βοηθήσουν.

Έτσι, οργανώθηκε μια θαυμάσια συνδυασμένη επιχείρηση. Οι ναύτες και οι πεζοναύτες έστησαν κουζίνες εκστρατείας για να θρέψουν τον κόσμο της πολιτείας και με τα πόδια ή με όποιο μεταφορικό μέσο μπορούσαν να βρούνε, προχώρησαν ανατινάζοντας και ανοίγοντας τον δικό τους δρόμο μέσα από το κατεστραμμένο δίκτυο του νησιού για να φέρουν βοήθεια σε απομονωμένους χωρικούς.

Ενώ συνεχιζόταν η παροχή πρώτων βοηθειών, άρχισε ν’ αποβιβάζεται Ελληνικός στρατός και να στήνει μια μονιμότερη οργάνωση μέχρις όταν μπόρεσαν ν’ αναλάβουν οι ίδιοι τα καθήκοντα των πρώτων ομάδων βοήθειας. Εμείς, από τα διάφορα Ναυτικά, είχαμε κάνει όλα όσα μπορούσαμε. Κανείς πια δεν κείτονταν τραυματισμένος και αβοήθητος, κανείς δεν πέθαινε από δίψα και πείνα.

Υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη δεκάδες χιλιάδες άστεγοι που με όλα τα υπάρχοντα τους χαμένα, πρέπει να έχουν το γρηγορότερο δυνατό τα εργαλεία και τα υλικά για να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, τις φάρμες τους τα μαγαζιά τους και τις ίδιες τους τις ζωές. Και αυτή η βοήθεια πρέπει να έρθει πριν από το χειμώνα.

Το Ελληνικό έθνος που ακόμη επουλώνει τις πληγές από τις καταστροφές του πολέμου, δεν μπορεί ούτε να ελπίζει ότι θα παράσχει μόνο του όλα όσα χρειάζονται. Γι’ αυτό στήθηκε σ’ αυτή τη χώρα το National Greek Earthquake Appeal, έτσι ώστε να εξευρεθούν οι πόροι και ν’ αγοραστούν τα εφόδια που οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται τόσο επειγόντως. Το Ναυτικό έκανε ότι μπόρεσε. Τώρα, εξαρτάται από εσάς, τον καθένα από εσάς, να δώσετε ότι μπορείτε στους Έλληνες σεισμόπληκτους.

Οι περισσότεροι από εσάς κάθεστε άνετα στα σπίτια σας και σύντομα θα πάτε για ύπνο. Πριν κοιμηθείτε όμως, σκεφθείτε όλους αυτούς στα Ιόνια που έχουν για στέγη τα κλαδιά μιας ελιάς, το χώμα για κρεββάτι, το φως του φεγγαριού ή το απολειφάδι ενός κεριού που άφησε ένας περαστικός ναύτης για φωτισμό. Σας παρακαλώ, στείλτε ακόμη και την δεκάρα που σας περισσεύει και σας παρακαλώ να την στείλετε τώρα. Την χρειάζονται.”

Δες μια εναέρια φωτογραφία του Αργοστολιού από εκείνες τις μέρες. Είναι πολύ πιθανό το πολεμικό που φαίνεται λίγο αριστερά από το κέντρο φουνταρισμένο αρόδου, να είναι το DARING.

1953 13 ή 14 Αυγούστου. Αεροφωτογραφία του Αργοστολιού. Είναι πιθανόν το πολεμικό να είναι το DARING

Σου έχω ένα χειρόγραφο κατάλογο (στ’ αγγλικά) για να δεις τι ακριβώς ήταν οι 200 τόννοι εφόδια που έφερε το DARING σαν πρώτη βοήθεια στους σεισμόπληκτους Αργοστολιώτες. Σε συμβουλεύω να κατεβάσεις την εικόνα για να μελετήσεις τον κατάλογο με την ησυχία σου.

1953 Οι σχεδόν 300 τόννοι εφόδια που κουβαλούσε το DARING. Σαν αντιτορπιλικό δεν είχε αμπάρια. Αλλά είχαν εκμεταλλευτεί όλο το διαθέσιμο χώρο του καταστρώματος, αποθήκες, καμπίνες κλπ. Πρόσεξε ότι ανάμεσα στα εφόδια, υπάρχει κι ένα πλήρες τζιπ.

Φεύγοντας από το Αργοστόλι το DARING πήγε στην Ζάκυνθο και από εκεί στην Πάτρα μεταφέροντας τραυματίες και από τα 2 νησιά. Από την Πάτρα απέπλευσε προς Πειραιά από τον Ισθμό της Κορίνθου. Σου παραθέτω φωτογραφία από το διάπλου.

1953 19 Αυγούστου Το DARING διαπλέει τον ισθμό της Κορίνθου

Σε μια άλλη φωτό: Μάλτα, Χριστούγεννα του 1953 στο DARING. Ένα ασυνήθιστο έθιμο του Royal Navy. Την ημέρα των Χριστουγέννων, κι εφ’ όσον το πλοίο είναι σε λιμάνι, το νεώτερο μέλος του πληρώματος, γίνεται ο “πλοίαρχος της ημέρας”. Φοράει στολή πλοιάρχου, επιθεωρεί το πλοίο με την συνοδεία του κυβερνήτη, γευματίζει μαζί του και γενικά απολαμβάνει τις τιμές του βαθμού. Στη φωτογραφία ο πλοίαρχος Gick, με έναν τέτοιο “πλοίαρχο της μέρας”, επιθεωρούν δώρα που έχει αγοράσει το πλήρωμα, για να τα χαρίσουν σε ένα ορφανοτροφείο στη Μάλτα.

Κι ακόμη, κατέβασε την εικόνα με το άρθρο που αφιέρωσε η εφημερίδα “The Daily Telegraph” στον ναύαρχο Philip “Percy” Gick, μετά τον θάνατο του το 2002 για να μάθεις περισσότερα για τον άνδρα.

Τον ναύαρχο Philip “Percy” Gick, είχα την τύχη και την τιμή να γνωρίσω το 1990. Αλλά γι’ αυτά θα σου πω άλλη φορά. Σήμερα σου παραθέτω μια φωτό, που του είχα πάρει τότε, το 1990.