Παππού Θέλω Να Σου Μιλήσω

Μ. Καππάτου – Μόνο Εσύ Με Καταλαβαίνεις.

Αγαπημένε μου παππού θέλω να σου μιλήσω, μόνο εσύ με καταλαβαίνεις. 
-Τι έπαθες γλυκό μου; Εδώ είμαι εγώ να σε ακούω και να σου είμαι χρήσιμος!.
Παππού, για μένα είσαι πολύ σημαντικός και σπουδαίος. Σε σένα βλέπω τον μπαμπά μου…. Πόσο θα ήθελα να σε κάνω Copy paste και να γίνεις ο μπαμπάς μου….
-Μίλτο παιδί μου σε ακούω…..
Απ΄όταν χώρισαν οι δικοί μου, όλα άλλαξαν. Ξαφνικά από τρείς που ήμασταν γίναμε πέντε, και προστέθηκαν και τρία αδέλφια ακόμη. Τώρα έχω δύο σπίτια, της μαμάς και του μπαμπά. Βλέπεις πως όλα έχουν αλλάξει ένα χρόνο τώρα…

Η μαμά έχει αυτόν τον φίλο που δεν έχουμε καλή σχέση… Δεν έχει ιδέα από παιδιά..
Κάποιες μέρες νιώθω καλά και κάποιες δεν είμαι χαρούμενος. Έχω νεύρα δεν τα πάω καλά στο σχολείο, έχω μερικά προβλήματα και βρίζω τη μαμά..
– Πες μου τις αφορμές;

Δεν ξέρω τον λόγο, παίζω μπάσκετ, κάνω ποδήλατο προσπαθώ να κάνω και άλλα..
– Ποιος είναι ο λόγος νομίζεις;

Έχω νεύρα, δεν αντέχω και φωνάζω….και το κάνω κατά λάθος, το καταλαβαίνω ευτυχώς και το βελτιώνω..
Ξεσπάω στη μαμά μου, αλλά μετά της κάνω αγκαλιά και ζητώ συγνώμη.

Ας πούμε με τον μπαμπά είναι καλύτερα αλλά είναι λίγο αυστηρός.

Είναι λίγο υπερβολικός στις αποφάσεις του, αλλά είναι ο μπαμπάς μου.
– Πως αισθάνεσαι αγόρι μου;
Μεσαία
– Με την μαμά;
Το ίδιο.
– Με τα παιδιά στο σχολείο πως τα πας;
Συχνά παίζω με τα παιδιά αλλά μ΄άρεσει να παίζω και μόνος μου.
– Εισαι χαρούμενος Μίλτο;
Μεσαία νιώθω….

– Τι θέλεις για να είσαι ευχαριστημένος, έλα να μου τα πεις, έχουμε και λέμε…
Ναι, θέλω να αποκτήσω περισσότερους φίλους.
– Θες να αλλάξει κάτι με την μαμά σου;
Ναι να μη μου παίρνει τα παιχνίδια «για ψύλλου πήδημα».
-Θες να πηγαίνεις στο σπίτι του μπαμπά σου;

Ναι αμέ, τον αγαπάω είναι ο μπαμπάς μου..
-Θέλω να μου ζωγραφίζεις αυτό που μου έχεις πει μέχρι τώρα Μίλτο…Την οικογένεια σου, ΕΣΑΣ.

Ξέρεις πως ζωγραφίζω χάλια, αλλά θα σου κάνω το χατήρι.

-Λοιπόν κάνε μου ένα σχολιασμό για αυτό που έκανες, για αυτή τη ζωγραφιά…
Είναι χάλια παππού, στο είπα, δεν κάνω καλές ζωγραφιές..
– Θέλω ένα σχόλιο αγόρι μου… 
Είμαι μικρούλης γιατί είμαι μικρός.
-Το βλέπω
Η μαμά  δεν έχει χέρια, έτσι δεν θα μου παίρνει το παιχνίδι, έχει και πεταχτά μαλλιά, λίγο άσχημη.
– Το βλέπω
Ο μπαμπάς είναι μικρούλης πιο μικρός από μένα για να μπορώ να τον πιάνω…
Εσύ παππού είσαι ο πιο ωραίος, είδες;
– Λοιπόν παιδί μου, έχω να σου πω ότι είσαι ένα σπάνιο αγόρι και είμαι υπερήφανος που είσαι εγγονός μου. Οι γονείς σου όμως είναι η οικογένεια σου και ξέρεις σε λατρεύουν. Θέλω να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και ότι νιώθεις να τους το λές.

Είμαι σίγουρος ότι κάνουν το καλύτερο για σένα. Είσαι έξυπνος και μ αρέσεις γιατί έχεις πολύ καλή συναισθηματικη νοημοσύνη, αντιλαμβάνεσαι πράγματα που δεν σ΄αρέσουν και τα λες.

Πρέπει να εμπιστεύεσαι περισσότερο τον εαυτό σου. Πιέζεις να δείχνεις στους άλλους κάτι που δεν είσαι.
Λέω λοιπον ότι αγχώνεσαι και γκρινιάζεις, μετά γκρινιάζει και η μαμά μαζί σου και τελικά ζείτε στο σπίτι της γκρίνιας ενώ πρέπει να ζείτε στο σπίτι της χαράς. Δεν θέλω να κάνεις μαγκιές, δεν βοηθάει αυτό. Θα κάνεις εξάσκηση, σε εμπιστεύομαι όπως πάντα. Θα το βάλεις σε εφαρμογή δεν θαν έχεις γκρίνιες.
Εντάξει;

Ναι παππού, στο υπόσχομαι, για αυτό σ΄αγαπώ μαζί σου δεν νιώθω μεσαία…
Μαζί σου νιώθω ευτυχισμένος.
Σ΄αγαπώ παππού μου.
– Και εγώ γλυκό μου, έλα να αγκαλιαστούμε…

Θα μου διαβάσεις ένα παραμύθι;

-Ναι γλυκό μου!

Γράφει η Μίκα Καππάτου