Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος

Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει πως θα χάσει τις επόμενες εκλογές. Δεν θα αφήσει όμως να καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό εδώ και τρεις μήνες, μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιόλογησης, προχώρησε σε επικοινωνιακή αντεπίθεση διαρκείας προκειμένου να αυξήσει την επιρροή του κόμματος του.

Αυτή η πολιτική πρωτοβουλία του, όμως, όπως έδειξαν και οι δημοσκοπήσεις, έφτασε στα όρια της και δεν αρκεί.

Κατάλαβε πως πρέπει να παίξει πιο σκληρά το πολιτικό παιχνίδι απέναντι στον αντίπαλο του, να του δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής ασφυξίας και γι’ αυτό χρειάστηκε να μεταφέρει την αντιπαράθεση σε άλλο γήπεδο, από την οικονομία στη σκανδαλολογία και τη σεναριολογία. Σ’ αυτό τον σχεδιασμό οι κοριοί της ΕΥΠ του έδωσαν τη λύση.

Έτσι στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την εγκληματικότητα, ο κ. Τσίπρας φάνηκε ιδιαίτερα έτοιμος γι’ αυτή τη στροφή και αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που έχει στα χέρια του, προκειμένου να επανακάμψει και να δημιουργήσει συνθήκες εκλογικού αιφνιδιασμού. Άλλωστε αυτό το παιχνίδι το γνωρίζει καλά, το έπαιξε με επιτυχία το καλοκαίρι του 2015.

Στη Βουλή προχώρησε σε επιλεκτική χρήση πληροφοριών – όπως δημοσιεύτηκαν στον φιλικό του τύπο – από μια μεγάλη υπόθεση απάτης που αφορά κυρίως το χρυσό από τα τάματα των πιστών στην Παναγία της Τήνου.

Ο Λευτέρης Αυγενάκης, σ’ αυτούς τους διαλόγους που κατέγραψε ο κοριός της ΕΥΠ και προέρχονται από τη δικογραφία, συζητά για να κάνει μια εξυπηρέτηση σε κάποιο πρόσωπο, μόνο που το πρόσωπο που μεσολάβησε γι’ αυτή την εξυπηρέτηση φέρεται εμπλεκόμενο σε εκβιασμούς και στην υπόθεση του χρυσού από την Τήνο. Στη χώρα μας, οι πολιτικοί συνηθίζουν να κάνουν εξυπηρετήσεις χωρίς να ζητούν… βιογραφικά. Αυτό από μόνο του, δεν συνιστά ποινικό παράπτωμα αλλά φαίνεται πως είναι αρκετό να εμπλέξει κάποιον σε πολιτικά παιχνίδια.

Ο ίδιος κοριός κατέγραψε και τις συνομιλίες του φρουρού του που εμπλέκεται σ’ αυτήν την εξυπηρέτηση. Πως από την απάτη με τα τάματα της Παναγίας της Τήνου έφτασαν οι κοριοί να καταγράφουν τον κ. Αυγενάκη και το φρουρό του;

Οι κοριοί καταγράφουν τις συνομιλίες του κυρίως υπόπτου και επεκτείνουν τις καταγραφές τους, με άδεια του εισαγγελέα, σε όσους έχουν επικοινωνία μαζί του και προχωρά έτσι η παρακολούθηση, καταγράφοντας ολοένα και ευρύτερο περίγυρο.

Υπάρχει όμως ο πειρασμός, λένε εκείνοι που ξέρουν, ορισμένοι να χρησιμοποιήσουν τη δικαστική απόφαση για υποκλοπές , στην κατεύθυνση που επιθυμούν, παρανόμως. Αυτό φοβούνται πως συμβαίνει στη ΝΔ γι’ αυτό κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η καταγγελία του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή για δημιουργία παρακράτους από τον Αλέξη Τσίπρα.

Όσοι γνωρίζουν όμως τη δικογραφία για την απάτη με το χρυσό, διατείνονται ότι στις συνομιλίες βρέθηκαν και πρόσωπα εμπλεκόμενα, που είναι κοντά στην κυβέρνηση. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι εξ αυτού του λόγου καρκινοβατεί  αυτή η υπόθεση και δεν έχει φτάσει ακόμα στα δικαστήρια .

Όπως και να έχει , στη ΝΔ αντιλαμβάνονται ότι το πολιτικό παιχνίδι πια αρχίζει και ξεπερνά τη συζήτηση για τις αξιολογήσεις και τα οικονομικά αποτελέσματα και μετατρέπεται σε «σκληρό ροκ» από τον ΣΥΡΙΖΑ .

Σημειώνουν με νόημα ότι η κίνηση Τσιπρα δεν ήταν απλά μια απάντηση στο θόρυβο που ξεσήκωσε η ΝΔ για ανάλογες συνομιλίες του κ. Καμμένου με έγκλειστο των φυλακών για ναρκωτικά, ούτε στόχος ήταν ο κ Αυγενάκης, αλλά ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πως αποτελεί την απαρχή μιας νέας πολιτικής τακτικής εκ μέρους του Μαξίμου, προκειμένου να θολώσει τα νερά, να θέσει ηθικά διλήμματα για να ανακόψει την πορεία της ΝΔ προς την αυτοδυναμία.

Αυτό σημαίνει, προσθέτουν, ότι στην επικείμενη προεκλογική περίοδο και καθώς ο πρωθυπουργός, μετά την κατάρρευση του σεναρίου της καθαρής εξόδου από το μνημόνιο, δεν έχει πια λαϊκό αφήγημα να πει και να πείσει τους πρώην ψηφοφόρους του, θα προσφύγει στην πόλωση, τη σκανδαλολογία, τις προσωπικές επιθέσεις και τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη .

Το πρόβλημα της ΝΔ, πάντως, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, που θα κάνει τα πάντα για να συγκρατήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όγκο, από τους ψηφοφόρους του 2015, αλλά πως ο κ. Μητσοτάκης θα δημιουργήσει μια τέτοια δυναμική στην κοινωνία ώστε και η σκανδαλολογία να φανεί ξεπερασμένη και η αυτοδυναμία του κόμματος να μην φανεί χλωμή.