ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΦΡΟΠΑΘΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΙΘΑΚΗΣ

Θλίψη για το θάνατο του αγαπητού γιατρού +Σπύρου Λυκιαρδόπουλου

Οδυνηρό ξάφνιασμα ήταν για όλους μας ο αιφνίδιος θάνατος του αγαπημένου μας γιατρού Σπύρου Λυκιαρδόπουλου.

Ο  Σπύρος Λυκιαρδόπουλος, για όλους εμάς, ήταν ο γιατρός που κυριολεκτικά “κρατούσε” την ζωή μας στα χέρια του, για όσο διάστημα ήταν επικεφαλής στην Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου μας.

Και κάτι παραπάνω…

Ήταν αυτός, που κατάφερε να ιδρύσει και να λειτουργήσει Μονάδα Αιμοκάθαρσης στο νησί μας, καλύπτοντας τις ζωτικές ανάγκες των νεφροπαθών του Νομού μας.
Στάθηκε κοντά στους ασθενείς του , με την αμεσότητα και την ανιδιοτέλεια που τον χαρακτήριζε, προσφέροντας τις επιστημονικές του γνώσεις απλόχερα.
Όλοι εμείς , νεφροπαθείς και μεταμοσχευμένοι , εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του και τους ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο.

===

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟ

Θα ’σαι για πάντα κοντά μας

Το να αποχαιρετάς έναν φίλο, έναν συναγωνιστή, έναν σύντροφο δεν είναι εύκολο πράγμα. Το να αποχαιρετάς τον Σπύρο Λυκιαρδόπουλο είναι πολύ δύσκολο.

Ο Σπύρος ήταν πάντοτε αγωνιστής – και όταν σπούδαζε ιατρική και όταν ασκούσε την ιατρική. Αγωνίστηκε στα χρόνια της νεότητάς του κατά της χούντας και γι’ αυτό δέχτηκε ποικίλες διώξεις. Ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκε, ποτέ δεν αξιοποίησε εκείνη τη συμμετοχή· δεν επιζήτησε την εξαργύρωση. Σεμνός πάντοτε συνέχιζε τη ζωή του, χωρίς να υποστέλλει τη σημαία της διεκδίκησης για μια ουσιαστικά ανεξάρτητη πατρίδα, για μια δημοκρατική και κοινωνικά δίκαιη Ελλάδα, για μια ειρηνική, ανθρώπινη ζωή.

Αγωνίστηκε στα χρόνια  της ωριμότητάς του από τη θέση του Γιατρού στο Νοσοκομείο του Αργοστολιού για την καλύτερη δυνατή παροχή νοσηλείας στους ασθενείς του. Στον πολύπαθο χώρο της Υγείας έδωσε μικρές και μεγάλες μάχες και δεν ήταν λίγες οι φορές που συγκρούστηκε με θεσμούς και με πρόσωπα. Γνώστης των προβλημάτων, ποτέ δε σταμάτησε να κρίνει και να κατακρίνει αλλά και να προτείνει και να πράττει. Γιατί ο Σπύρος ήταν κυρίως, όπως και στα νιάτα του, άνθρωπος της πράξης, και όχι μόνο του λόγου.

Πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη, άσκησε το ιατρικό του λειτούργημα με ευσυνειδησία και αφοσίωση, με επιμονή και πείσμα, πάντοτε υπομονετικός και προσηνής με τους ασθενείς. Και θα υπάρχουν εκατοντάδες συμπολίτες/σσες, που ως ασθενείς του πολλά έχουν να πουν για την ανιδιοτελή φροντίδα, το συνεχές ενδιαφέρον, την ανθρωπιά του Γιατρού Σπύρου Λυκιαρδόπουλου.

Φεύγεις, φίλε Σπύρο, αλλά εμείς κρατάμε τη λεβεντιά σου.

Φεύγεις, φίλε Σπύρο, αλλά να ξέρεις πως «θα ’σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα» για τα οποία αγωνίστηκες, «θα ’σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο» της Κεφαλονιάς – για να παραφράσω το λόγο του Γιάννη Ρίτσου.

Aπό την Αθήνα, όπου βρίσκομαι, 12 Αυγούστου 2017

  ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ

Σπύρος Λυκιαρδόπουλος.

Τον Σπύρο τον γνώρισα το 1968 όταν το συμβούλιο των καθηγητών του γυμνασίου Κεραμειών τον απέβαλαν και ήλθε στο Αργοστόλι στο Κοργιαλένειο γυμνάσιο. Γνωριστήκαμε γιατί είμαστε από τους λίγους μαθητές που είχαμε μηχανάκι  ZUNDAP, μετά όμως  χαθήκαμε εγώ έφυγα για Αθήνα με  μεταγραφή στο 18^ο γυμνάσιο Άνω Πατήσια, και παρακολουθούσα ιδιαίτερα μαθήματα στα φροντιστήρια Μαντά και να δώσω εξετάσεις για την Αρχιτεκτονική Σχολη.

Τις 29/9/1969 φεύγω από Κεφαλονιά για Πάτρα και από κει στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια Ιταλίας για την ιταλική γλώσσα περιμένοντας  να γίνω αποδεκτός από κάποιο πολυτεχνείο.

Εκείνο το πρωί λοιπόν ανεβαίνοντας στο Λεωφορείο συναντώ εντελώς τυχαία τον Σπύρο που πήγαινε και αυτός Περούτζια για την γλώσσα!!!!, έτσι γνωρίστηκαν οι γονείς μας, και ξεκίνησε μια μεγάλη και δυνατή φιλία.

Μετά από μια μικρή Οδύσσεια, έχοντας λίγα λεφτά στην τσέπη (τουριστικό συνάλλαγμα) φθάσαμε στην Περούτζια στον σταθμό, περιμένοντας κάποιο θαύμα, που το βρήκαμε στο πρόσωπο ενός έλληνα φοιτητή ιατρικής σχολής, μετά από τέσσερις ώρες αναμονής στις 8,00 το βράδυ και σε κατάσταση σχεδόν πανικού, μας οδήγησε στην  πανσιόν που έμενε ο ίδιος, μας έδειξε που είναι το Πανεπιστήμιο, και στην συνέχεια σε ένα εστιατόριο για να φάμε ιταλική μακαρονάδα.

Μείναμε μαζί δυο μήνες περίπου στο ίδιο δωμάτιο μιας πανσιόν, παρακολουθήσαμε τα ιδιαίτερα μαθήματα για την ιταλική γλώσσα, μετά εγώ πήγα στο Πολυτεχνείο Μιλάνο και αυτός στην Ιατρική στην Παβία.

Τα καλοκαίρια μαζί πότε στο σπίτι του, πότε στο σπίτι μου, μια δυνατή παρέα που μας ένωνε όχι μονάχα η μικρή μας Οδύσσεια μέχρι την Περούτζια αλλά και η αντιφασιστική μας θέση και πολιτική μας τοποθέτηση στην Αριστερά.

Από το Μιλάνο μετεγράφηκα στην Φλωρεντία, ο Σπύρος στην Αθήνα, η χούντα του αφαίρεσε την αναβολή και τον έστειλε να υπηρετήσει φαντάρο λόγω των πολιτικών του θέσεων,  πήραμε πτυχίο, πήγαμε φαντάροι, και στην συνέχεια ο Σπύρος αγροτικό στην Ιθάκη και εγώ αρχιτέκτονας στην Κεφαλονιά. Και η παρέα συνεχίστηκε και στο Θιάκι και στην Κεφαλονιά.

Μετά ο γιατρός ήλθε Κεφαλονιά και διορίστηκε στο νοσοκομείο Αργοστολίου.

Ο Σπύρος ένας ανιδιοτελής γιατρός, ένας απίθανος άνθρωπος, που στην εκτέλεση των ιατρικών γνώσεων και φροντίδας προς τον ασθενή, ριψοκινδύνευε πολλές φορές την ζωή του, που  προσέφερε τις γνώσεις του με αγάπη προς τον συνάνθρωπό του, που βοηθούσε πάντα τους φτωχούς και ανήμπορους όχι μονάχα στην διάγνωση αλλά και στην προσφορά της φαρμακοθεραπείας,  ένας καταπληκτικός φίλος, όπου και να πήγε άφησε ένα μεγάλο όνομα σαν γιατρός, σαν επιστήμονας, σαν άνθρωπος. Ο άνθρωπος γιατρός που επί τριάντα  σχεδόν  χρόνια έδωσε τον εαυτό του και όλη του την αγάπη στην οργάνωση και στήριξη της μονάδας νεφρού Κεφαλονιάς.

Αγαπητός με όλους, χαμογελαστός, με μεγάλη πίστη σε αυτά που πίστευε και έμπρακτα ασκούσε.

Τον αγαπούσα και με αγαπούσε  ήταν ο σύμβουλος μου σε ιατρικά θέματα. Δεν θα ξεχάσω όταν πριν μερικά χρόνια μετά από μια ταλαιπωρία που πέρασε,  τον συνάντησα στο Αργοστόλι, αγκαλιαστήκαμε φιληθήκαμε μου έπιασε το χέρι και το έσφιξε δυνατά στέλνοντας μου το μήνυμα ότι είναι καλά, και περπατώντας αγκαλιασμένοι αναπολήσαμε τις μέρες της μεγάλης φιλίας μας.

Φίλε Σπύρο Αγαπητέ Γιατρέ, καλό σου ταξίδι.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ 

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ       ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Κεφαλονιάς εκφράζουμε τη λύπη μας για την πρόωρη και απρόσμενη απώλεια του τέως Διευθυντή της Ιατρικής Υπηρεσίας του νοσοκομείου μας, Σπύρου Λυκιαρδόπουλου.

Ο αγώνας του για τους αρρώστους, το νοσοκομείο και τη δημόσια υγεία θα μας εμπνέει για πάντα.

Δ.Σ. ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Γ.Ν.Κ.