Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: ο δάσκαλος

Η αυταρχική συμπεριφορά του Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του και η αλαζονεία που επιδεικνύει στις επαφές που έχει στο εξωτερικό είναι προφανές ότι τον οδηγούν σε διπλωματική απομόνωση αλλά και σε σταδιακή αποδυνάμωσή του.
Μπορεί να παραμένει δημοφιλής και να τον στηρίζουν με πάθος οι οπαδοί του, αλλά η δύναμή του δεν είναι αυτή που είχε κάποτε, όταν ξεκινούσε την πορεία για να κατακτήσει την πρωθυπουργία.
Τους τελευταίους μήνες ήταν σαφές ότι ο Ερντογάν μένει από συμμάχους και αναγκάζεται να αλλάξει την στρατηγική του στην προσπάθεια να γαντζωθεί στην εξουσία και να παραμείνει ο μοναδικός κυρίαρχος του παιχνιδιού αδιαφορώντας για το κόστος αυτής του της επιλογής για τον λαό της Τουρκίας.
Έτσι ενώ βρισκόταν σε «εμπόλεμη κατάσταση» με την Ρωσία του Πούτιν, λόγω της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους από την τουρκική αεροπορία, με εκατέρωθεν απειλές, ξαφνικά ζητά συγγνώμη και αναγγέλλει τον προγραμματισμό επίσημης συνάντησης. Με αυτό τον τρόπο έκλεισε ένα μέτωπο αλλά υπήρχαν ανοιχτά μέτωπα στο εσωτερικό που έπρεπε να «κλείσει», χωρίς όμως να κατηγορηθεί για δικτατορικές πρακτικές.
Η έμπνευση του πραξικοπήματος ομολογουμένως ήταν «έξυπνη» στρατηγική επιλογή. Με αυτόν τον τρόπο και εξολοθρεύει τους αντιπάλους του (ιμάμης Γκιουλέν, στρατιωτικό κατεστημένο κλπ) και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για μη δημοκρατικές πρακτικές αλλά και ξαναπαίρνει τον έλεγχο της εξουσίας στα χέρια του. Απόδειξη των ανωτέρω αποτελεί ότι μέσα σε 24 ώρες μετά την λήξη του πραξικοπήματος 16000 άτομα (δικαστές, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι) συνελήφθησαν. Τρομερή αποτελεσματικότητα των δυνάμεων καταστολής, οι οποίες σε χρονικό διάστημα μικρότερο της μιας ημέρας είχαν εντοπίσει, κατηγορήσει και τιμωρήσει πραξικοπηματίες και συνεργάτες τους!!!!!
Στην χώρα μας οι κυβερνητικές δυνάμεις μετά την έλευση στην εξουσία είχαν αποφασίσει να ξεριζώσουν τις παλιές δυνάμεις της διαφθοράς (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εργολάβους δημοσίων έργων κλπ) και να αποκαταστήσουν την νομιμότητα.
Επειδή στην πατρίδα μας δεν υπάρχει το υπόβαθρο δημιουργίας στρατιωτικού πραξικοπήματος επιλέγει ένας άλλος δρόμος.
Μέσω παρέμβασης στην ιεραρχία της δικαιοσύνης δημιουργείται ένα νομικό σώμα το οποίο είναι έτοιμο να εκτελέσει τις επιθυμίες της κεντρικής εξουσίας. Όπου αυτό δεν είναι εφικτό διαρρέουν κατηγορίες για δικαστές οι οποίοι έχουν συμμετάσχει σε σημαντικές δίκες και έχουν βγάλει αποφάσεις αντίθετες από αυτές που θα επιθυμούσαν οι κυβερνώντες, οδηγώντας τους έτσι σε παραιτήσεις για να μπορέσουν μετά οι ίδιοι να υπερασπιστούν την αθωότητά τους.
Μια δεύτερη παρέμβαση είναι αυτή στα ΜΜΕ, μέσω της χορήγησης άδειας λειτουργίας.
Καταρχήν πρέπει να γίνει ξεκάθαρο τα εξής:
Οι τηλεοπτικού σταθμοί σαφώς και πρέπει να πληρώσουν για την άδεια λειτουργίας (όπως κάνουν ΟΛΕΣ οι επιχειρήσεις).
Σαφώς και πρέπει να είναι ξεκάθαρη η πηγή χρηματοδότησης τους.
Σαφώς και πρέπει να υπάρχει έλεγχος των ιδιοκτητών των τηλεοπτικών σταθμών.
Σαφώς και πρέπει να είναι υγιείς επιχειρήσεις και να έχουν έναν ελάχιστο αριθμό εργαζομένων.
Γίνεται λοιπόν η επιλογή της προκήρυξης 4 αδειών πανελλαδικής εμβέλειας με το εξής αμίμητο επιχείρημα (όπως ελέγχθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στην τηλεοπτική συνέντευξη του στον σταθμό ΣΚΑΙ): η διαφημιστική πίττα είναι 200 εκατ ευρώ, υγιής είναι η επιχείρηση που έχει έσοδα 50 εκατ ευρώ άρα 4 επι 50 εκατ ευρώ ίσον 200 εκατομ ευρώ.
Τρομερά απλοϊκό και έωλο επιχείρημα.
Οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς υπαγορεύουν σε κάθε επιχείρηση να αγωνίζεται για να κερδίσει περισσότερα χρήματα και για αυτό τον λόγο προχωρά σε ενέργειες (όπως βελτίωση εξοπλισμού, κτιριακής υποδομής, στούντιο κλπ) που βελτιώνουν το προσφερόμενο προϊόν. Κατά τον πρωθυπουργό μας κάτι τέτοιο δεν ισχύει και έχει αποφασίσει ότι το ανώτερο κέρδος για κάθε τηλεοπτική επιχείρηση είναι τα 50 εκατ ευρώ.
Και κάτι τελευταίο.
Όταν οι πρώην κυβερνώντες έκλεισαν την ΕΡΤ οι τότε βουλευτές, πολιτευτές της αντιπολίτευσης και νυν κυβερνώντες είχαν ανέβει κυριολεκτικά στα κάγκελα για να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους.
Συνεπώς θεωρώ ότι θα πράξουν το ίδιο και για τους 500 εργαζόμενους του MEGA, το οποίο οδηγούν σε κλείσιμο οι κυβερνητικές επιλογές μέσω της διακοπής της χρηματοδότησης από τις τράπεζες και ρίχνοντας το μπαλάκι της ευθύνης στους μετόχους του, λες και η κυβέρνηση δεν έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει για να παραμένουν ανοικτές οι επιχειρήσεις και να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι (όπως γίνεται με τις τράπεζες).
Εδώ ταιριάζει παραφρασμένη μια ατάκα του μεγάλου κωμικού κ Κωνσταντάρα σε μια παλιά ελληνική ταινία: Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο πρώτος διδάξας.

Αντωνατος Διονύσιος Ιατρός Καρδιολόγος