Πλατύς Γιαλός . Θυμάμαι (και, γιατί όχι, υπερηφανεύομαι)

Η δημοτική αρχή στήριξε, με όλες της τις δυνάμεις, τις πολιτικές και τα κόμματα που παρέδωσαν ιδιωτική και κρατική περιουσία σε δανειστές. Και, ξαφνικά, τους έπιασε “πόνος και καημός”. Δεν τους “πόνεσε” άλλη παραλία. Μόνο ο Πλατύς Γιαλός, για πολύ ευνόητους λόγους στους παροικούντες στο Αργοστόλι.
Η χούντα είχε δώσει την εκμετάλλευση στο υπερκείμενο ξενοδοχείο. Είσοδος με εισιτήριο. Ο Τρίτσης είχε υποσχεθεί “ελεύθερες παραλίες”, είχε κάμει και μία συμβολική είσοδο, με συντρόφους του, χωρίς πληρωμή εισιτηρίου.
Το έκαμε πράξη. Μια Παρασκευή πρωί, πρώτες μέρες του Αυγούστου, ήρθε το μήνυμα: Ο Πλατύς Γιαλός, τη Δευτέρα, περνά στο Δήμο. Πρέπει να ήταν 5 ή 6 Αυγούστου, μέσα στο αποκορύφωμα της τουριστικής περιόδου.
Ο δήμαρχος Καλαφάτης ήταν σαφής: “Το απόγεμα δημοτικό συμβούλιο, για αποδοχή παραχώρησης, τη Δευτέρα κανόνισε να λειτουργεί”.
Δημοσιεύματα στον Αθηναϊκό τύπο μιλούσαν για έγκλημα και διάλυση μέσα στην τουριστική αιχμή.
Η ξενοδόχος είχε ξηλώσει, ακόμα και την ηλεκτρική εγκατάσταση. Και όλη την υδραυλική.
Την Τρίτη λειτούργησε, όπως δεν είχε λειτουργήσει ποτέ.
“Ήρωες”:
Ο Νίκος Κουνάδης, οδηγός. “Πάρε το φορτηγό και φύγε για Αθήνα. Φεύγεις Σάββατο, γυρνάς Κυριακή. Θα σου πω πού θα πας”. Σάββατο βράδυ μια βιοτεχνία έμεινε ανοιχτή για να φορτώσει ομπρέλες και ξαπλώστρες.
Μάκης Απέργης, από τα Ζόλα: Έμπειρος ναυτικός κρουαζιερόπλοιων. Τότε, στα υψηλών απαιτήσεων κρουαζιερόπλοια κυριαρχούσαν οι Κεφαλονίτες(κυρίως, από Φάρσα). Δίδαξε κι έδειξε σε όλους τι θα πει υψηλού επιπέδου εξυπηρέτηση.
Οι μαστόροι και οι τεχνίτες, μαζί με το προσωπικό του δήμου.
Οι έμποροι και αντιπρόσωποι της πόλης. Το 50% του εξοπλισμού ήταν δωρεάν.
Μετά, ήρθε ο Παρίσης, ο Λυκούδης… και οι φίλοι τους. Εμείς ψηφίζουμε.
(Δεν με χρειάστηκαν, ποτέ ξανά. Στο τέλος του χρόνου, έφυγα και από τη διαδημοτική, μια και ο Τρίτσης “ανακάλυψε ατασθαλίες”. Ο Καλαφάτης δεν μου έδινε αύξηση. “Είμαστε φίλοι. Τι θα πουν;” Δεν ξεχνώ κι ευχαριστώ, πάντα, τον διάδοχο δήμαρχο Μιχάλη Βαγγελάτο, τον “αντίπαλο” που με παρακαλούσε να μείνω. Ο επόμενος διευθυντής είχε τριπλάσιο μισθό, δίχως πτυχία. Εγώ έτυχε νάχω δύο. Παραμένω φτωχός, αλλά και με κάτι άλλο μέσα μου).Γιάννης Κρούσος