H χειρότερη και ακόμη πιο τραγική από την ίδια την πυρκαγιά είναι η στιγμή που ο καθένας συνειδητοποιεί την καταστροφή και αρχίζει να μετράει τις πληγές του… Είναι η στιγμή που διαπιστώνεις ότι έχεις μείνει μόνο με τα ρούχα που φοράς. Ότι έχεις χάσει τους κόπους μιας ζωής , ότι έχεις χάσει τις αναμνήσεις και το παρελθόν σου, ότι έχεις χάσει την ίδια σου τη ζωή…. Και προσπαθείς να ανακτήσεις δυνάμεις για να προχωρήσεις… Αβέβαια, χωρίς ελπίδα… Και θέλεις δίπλα σου ανθρώπους… Οι απογευματινές εικόνες μιλάνε μόνες τους…
