Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ…ΤΡΟΧΟΥ

Προσφάτως γίναμε μάρτυρες της διαμάχης που επικρατεί μεταξύ του προσωπικού και του διοικητή του νοσοκομείου. Έχει προηγηθεί επιστολή διαμαρτυρίας για το προσωπικό μιας συμπολίτισσας και που αφορά τον θάνατο του πατέρα της.
Αλήθεια μήπως κοιτάμε την κορυφή του παγόβουνου και όχι την πραγματική πηγή του προβλήματος υγεία στο νησί μας;
Και εξηγούμε:
Πως εξυπηρετείτε η υγεία στο νησί μας;
Από το δημόσιο σχηματισμό υγείας που περιλαμβάνει το Νοσοκομείο Αργοστολίου, το Νοσοκομείου Ληξουρίου «Μαντζαβινάτειο», τα κέντρα υγείας αλλά και τα αγροτικά ιατρεία.
Ο ιδιωτικός τομέας περιλαμβάνει τα ιδιωτικά ιατρεία αλλά και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα (απεικονιστικά και εργαστηριακά)
Τα δύο νοσοκομεία είναι επιφορτισμένα με την τριτοβάθμια αντιμετώπιση των ασθενών. Όσα δε περιστατικά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με την υπάρχουσα υλικοτεχνική και μη υποδομή παραπέμπονται σε άλλους σχηματισμούς.
Η ομαλή συνεργασία όλων αυτών των παραμέτρων οδηγούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι (μόνιμοι και μη) αυτού του τόπου.
Αυτά δυστυχώς όμως συμβαίνουν μόνο στα χαρτιά
Ας δούμε στην πραγματικότητα τι συμβαίνει:
Κέντρα υγείας: ερημωμένα, λειτουργούν ημέρες και ώρες δημοσίου, χωρίς εξοπλισμό (υλικό και ιατρικό-νοσηλευτικό) αλλά και χωρίς ενδιαφέρον
Αγροτικά ιατρεία: σαν να μην υπάρχουν, μόνο για συνταγές
Νομαρχιακό Νοσοκομείο Αργοστολίου: δεν έχει την υποδομή υλικοτεχνική αλλά και ανθρώπινη ώστε να ανταπεξέλθει στο ρόλο του.
Ο γράφον είναι ιατρός καρδιολόγος και αναρωτιέμαι: ποια η αντιμετώπιση των ασθενών με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ώστε να περιοριστεί η ζημιά που θα υποστούν (σύμφωνα με τις οδηγίες της καρδιολογικής εταιρείας);
Η μονάδα εμφραγμάτων ή εντατική θεραπείας γιατί δεν λειτουργεί;
Νοσοκομείο Ληξουρίου «Μαντζαβινάτειο»: είναι σε χειρότερη μοίρα από το αντίστοιχο του Αργοστολίου, γιατί αντιμετωπίζει και την δαμόκλειο σπάθη του κλεισίματος ή όχι.
Γιατί εξειδικευμένο προσωπικό (καρδιολόγοι, παθολόγοι, νευρολόγοι κλπ) δεν υπάρχουν ( και όχι μόνο ένα άτομο από την κάθε ειδικότητα γιατί κάτι τέτοιο είναι αδύνατο ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες όλες τις μέρες του χρόνου). Ή έρχονται και μετά από λίγο χρονικό διάστημα φεύγουν και πίσω τους δεν κοιτούν; Αλήθεια σε πιο στάδιο βρίσκονται οι προκηρύξεις για μόνιμο ιατρικό και μη προσωπικό που χρειάζεται το νοσοκομείο μας;
Και αρκετά παρόμοιου τύπου ερωτήματα.
Και μετά έρχεται ο μηδενισμός και η απαξίωση των εργαζομένων μέσω ενός τραγικού περιστατικού (συνήθως θάνατος) που συμβαίνει σε κάποιον ασθενή.
Οι ευθύνες σαφώς και υπάρχουν. Όμως ας επιμεριστούν σε αυτούς που πρέπει και στον βαθμό που πρέπει. Ο σεβασμός προς τους εργαζόμενους σαφώς και δεν μπαίνει σε κάποιου είδους διαπραγμάτευση. Όπως επίσης είναι αδιαπραγμάτευτος ο αγώνας για την υγεία που γίνεται καθημερινά.
Οι υποσχέσεις για αναβάθμιση του προσφερόμενου έργου εκ μέρους του πολιτικού συστήματος (οποιασδήποτε απόχρωσης) μένει μόνο στα χαρτιά.
Οι ελλείψεις δεν αντιμετωπίζονται με πραγματοποίηση εξωτερικών ιατρείων περιστασιακά από διάφορους συναδέλφους (ουρολόγος, οφθαλμίατρος κλπ), λες και τις υπόλοιπες ημέρες δεν υπάρχουν αντίστοιχα προβλήματα
Αλήθεια όμως έχουμε αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί οι υποσχέσεις μένουν μόνο στα χαρτιά και ποτέ δεν γίνεται κάτι ουσιαστικό και με απτά αποτελέσματα;
Η απάντηση είναι μία: γιατί πάντα κοιτάζουμε κοντόφθαλμα και εγωιστικά.
Κοιτάζουμε το άμεσο κέρδος και όχι το μακροπρόθεσμο.
Πόσο κοστίζουν άραγε οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή; Οι ασθενείς φεύγουν αναγκαστικά προς τα υγειονομικά ιδρύματα του κέντρου (Αθήνα, Πάτρα, Ιωάννινα), στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματός τους μαζί και με άτομο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Αυτό κοστίζει οικονομικά τόσο στους ίδιους αλλά και στο σύστημα το οποίο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τόσο κόσμο.
Οι διαμάχες που υπάρχουν μεταξύ των μελών που απαρτίζουν την υγεία (όπως και στην προκειμένη περίπτωση) είναι η κορυφή του παγόβουνου. Οι προσωπικές διαφωνίες αλλά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ατόμων πρέπει να παραμερίζονται ώστε να κοιτάζουμε τον τελικό στόχο. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε μέσα εκβίασης των εργαζομένων, ώστε να μπορέσουμε να τους κάνουμε μαριονέτες. Αυτά ανήκουν στο μακρινό παρελθόν.
Ο ρόλος του κάθε διοικητή είναι να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία του υγειονομικού σχηματισμού που προΐσταται, μέσω της κάλυψης των αναγκών είτε σε ανθρώπινο δυναμικό είτε στην υλικοτεχνική υποδομή. Προσπαθεί συνειδητά να καλύψει τις ανάγκες βρίσκει τρόπους σε αυτή την προσπάθεια ώστε να καλύψει τις ανάγκες. Δεν σκέφτεται μήπως ενοχλήσει κάποιους προϊσταμένους.
Εάν δεν τα καταφέρνει παραιτείται (η καρέκλα όμως είναι γλυκιά).
Ο ρόλος των ιατρών είναι να εξασφαλίζουν λύση (ή ανακούφιση εάν δεν είναι εφικτή η λύση) στα προβλήματα των ασθενών. Η παραίτηση αποτελεί σαφώς και μια πράξη ευθύνης. Ακόμη όμως πιο ουσιαστική όμως είναι η παραμονή και μάχη για την εξασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών. Προσωπικές ονειρώσεις και ανάγκες πρέπει να παραμερίζονται.
Η λύση θα προκύψει μέσα από την ανάλυση του υγειονομικού χάρτη της περιοχής.
O Υγειονομικός Χάρτης συνιστά μια διαδραστική βάση δεδομένων η οποία με τη συνδρομή κατάλληλων αλγορίθμων παρέχει πληροφορίες (με τη μορφή δεικτών) για τις δημόσιες αρχές (και το κοινό), κατάλληλες για την ταυτοποίηση και κατανόηση των φαινομένων της υγείας και της ιατρικής ιατρικής περίθαλψης περίθαλψης οι οποίες είναι χρήσιμες για τη χάραξη εθνικών, περιφερειακών και τοπικών πολιτικών υγείας.
Αφού λοιπόν αναλύσουμε τα δεδομένα προχωρούμε στην χάραξη πολιτικής υγείας ώστε να έχουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ λύσεις αλλά και όφελος τόσο σε ανθρώπινο αλλά και σε οικονομικό πεδίο.
Αυτό είναι που δεν κάνουμε. Κοιτάζουμε τις άμεσες λύσεις που έχουν τελικά μικρό και πρόσκαιρο όφελος.
ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΞΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ.
Μέχρι να γίνει αυτό θα λειτουργούμε ως οι εφευρέτες του τροχού.

Αντωνάτος Διονύσιος – Χαράλαμπος
Επιμελητής Α καρδιολόγος
Γ.Ν.Ν.Ι Κωνσταντοπούλειο – Πατησίων