Ζάκυνθος: Πραγματοποιήθηκαν τα κατανυκτικά «βγαλσίματα» του Αγίου Διονυσίου 2020 (Βίντεο)

23 Αυγούστου 2020, ώρα 11 το πρωί ακριβώς, στο Ιερό Βήμα του Καθολικού της Ιεράς Αυτοκρατορικής και Σταυροπηγιακής Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου εν Ζακύνθω, κατά τα παραδεδομένα θέσμια, ο Καθηγούμενος και η Αδελφότητα της εν λόγω Μονής “σήκωσαν το Άγιο Κορμάκι”!

Όπως αναφέρει nyxthimeron.com το Το σεπτό Σκήνωμα του Προστάτου και Πολιούχου Ζακύνθου, Αγίου της Συγγνώμης και της Ανεξικακίας, ετέθη όρθιος ενώπιον της Αγίας Τραπέζης, αναμένοντας το απόγευμα την λιτή Του εντός του Καθολικού και την τοποθέτησή Του στην Θύρα Του, για προσκύνημα από τους πιστούς! Φέτος με πολλούς περιορισμούς και προφυλάξεις εξαιτίας της του πανδημικού Θανατικού εκ του νέου Κορονοϊού!

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε στον Άγιό μας, σύντομα ν’ απαλλαγούμε και από αυτό τον κίνδυνο, που επαπειλεί και τρομοκρατεί την οικουμένη!

Όσα χρόνια και να περάσουν, όσες γιορτές και να έρθουν, οι εορτές του Αγίου μας είναι μοναδικές. Αποτελούν σημείο αναφοράς για τον κάθε ζακυνθινό, όπου γης. Έτσι και φέτος, να εορτάσουμε τον Άγιό μας με διαφορετικό τρόπο, με κατάνυξη και προσευχή, ώστε να μεσιτεύσει στον Θεό για την υγεία όλου του κόσμου, την αποφυγή της πανδημίας, την ευημερία, μα κυρίως να επανέλθει η ανθρωπιά, η συγχώρηση και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, που τόσο πολύ έχει λείψει στις μέρες μας. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.

Δείτε το βίντεο από τα «βγαλσίματα» 2020 το οποίο τραβήχτηκε μέσα στο καμπαναριό του Αγίου μας:

Διαβάστε ΕΔΩ το φετινό πρόγραμμα Πρόγραμμα Τελετών Εορτής Αγίου Διονυσίου 2020.

Διαβάστε ΕΔΩ την βιογραφία Του Αγίου Διονυσίου.

Λίγα λόγια για το καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου

«Το σημερινό καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου είναι μετασεισμικό κτίσμα και κατασκευάστηκε μετά την καταστροφή του ’53, η δε οικοδόμησή του άρχισε το 1954 και τελείωσε το 1957, στην ίδια θέση, που υπήρχε το παλιό,σε χρόνο ρεκόρ για τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη τη χρονική περίοδο, και για το μέγεθος του έργου.

Περιλαμβάνεται στην κατηγορία των πυργοειδών κωδωνοστασίων, δηλαδή πύργου τετραγωνικής κατόψεως, υψηλό και κλειστό.

Χαρακτηρίζεται για την αυτονομία του, σε σχέση με το υπόλοιπο κτιριακό συγκρότημα του ναού και της μονής.

Το κατώτερο τμήμα της κατασκευής, κοσμείται από πέτρινα σκαλοπάτια και αποτελεί τη βάση, όπου και η είσοδος από το μέρος της μονής.

Ακολουθεί σε ενιαίο σύνολο ο κορμός, όπου το κλιμακοστάσιο, και ο οποίος διαθέτει στην πλευρά προς τη θάλασσα τέσσερα ανοίγματα, μικρά παράθυρα, ενώ στην αντίθετη πλευρά στον αύλιο χώρο της μονής, τρία επίσης όμοια ανοίγματα.
Το ανώτερο τμήμα, όπου ο εξώστης και οι καμπάνες, ενώ τέσσερα θολωτά ανοίγματα σε κάθε πλευρά επιτρέπουν την ελεύθερη κατόπτευση του τοπίου και το απρόσκοπτο ταξίδι της μελωδίας των καμπανών στα πέρατα του νησιού.
Στις τέσσερις γωνίες του κιγκλιδώματος του εξώστη, τέσσερα σιδερένια κοντάρια προορίζονται για σημαιοστολισμό με την Ελληνική σημαία και τις σημαίες της μονής.
Και τέλος η στέψη, όπου στο συγκεκριμένο καμπαναριό, καταλήγει σε οξυκόρυφη πυραμίδα, στην κορυφή της οποίας, έχει τοποθετηθεί σιδερένιος σταυρός.
Η βάση εκτεινόμενη περιμετρικά, φέρει στα τέσσερα άκρα ομοιώματα επίσης πυραμίδων, ενώ σιδηρά κιγκλιδώματα που στηρίζονται σε στρόγγυλες κολώνες εμποδίζουν την πρόσβαση και την επαφή με τους κατακόρυφους εσώτερους τοίχους.

Ηλεκτρικές λάμπες φωτισμού, τοποθετημένες στα άκρα της βάσης, των κατακόρυφων πλευρών, της οξυκόρυφης πυραμίδας και στο σταυρό, φωτίζουν το καμπαναριό, όπως βέβαια και το ναό εξασφαλίζοντας από μακριά την προβολή τους, προσδίδοντας μεγαλοπρέπεια στην περιοχή.

Ο ηλεκτροφωτισμός του ναού και του καμπαναριού, πραγματοποιείται τις επίσημες εορτές.

Το καμπαναριό, έχει συνολικό ύψος, από το έδαφος μέχρι την πυραμίδα της στέψης του, 37 μέτρα, ενώ προκειμένου να φτάσεις μέχρι τις καμπάνες ανεβαίνεις μια τσιμεντένια σκάλα, που εφάπτεται στο εσωτερικό του καμπαναριού και απαρτίζεται από 137 σκαλοπάτια.

Η θεμελίωσή του, είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, και φέρει ενισχυμένα πέδιλα.

Προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο, συνέβαλλαν καθοριστικά, τόσο οι πολιτικοί παράγοντες του τόπου, όσο και τα εργατικά σωματεία και οι φορείς.
Οι νέες καμπάνες, που όπως είδαμε στο προηγούμενο σημείωμα, κατασκευάστηκαν σε εργαστήριο στη Βενετία, μεταφέρθηκαν στο νησί με ειδικά ναυλωμένο πλοίο, και με σχεδίες, ξεφορτώθηκαν στον λιμενοβραχίονα, και από εκεί με τα χερόκαρα που χρησιμοποιούσαν για τη μεταφορά εμπορευμάτων στα καΐκια, μεταφέρθηκαν μπροστά στο καμπαναριό.

Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας παλάγκα με συρματόσχοινα και με τη βοήθεια αλόγων, που τραβούσαν τα σχοινιά, τις ανέβασαν στο καμπαναριό.
Το 1959, ύστερα από ισχυρό σεισμό, το καμπαναριό παρουσίασε περιμετρικά, στο μέσο περίπου του οικοδομήματος, ένα ράγισμα και για αυτό ενισχύθηκε εσωτερικά.

Στη διάρκεια του σεισμού ακούστηκαν οι καμπάνες να σημαίνουν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μοναχών.

Το νέο καμπαναριό εγκαινιάστηκε, όπως αναφέρεται σε ομιλία του αείμνηστου ζακυνθινολάτρη Νικολάου Βαρβιάνη, που μεταδόθηκε από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, την 24η Αυγούστου 1961.

Σημειώνει χαρακτηριστικά:
“Υπάρχει όμως, βαθιά ριζωμένη η Πίστη, στο χιλιοβασανισμένο και ψυχικά τραυματισμένο λαό του νησιού, ότι ο Πολιούχος Άγιος Διονύσιος, τον οποίο σήμερα πάνδημα γιορτάζει, στέκεται δίνοντας πάντα θάρρος και εγκαρτέρηση στην τρικυμισμένη ψυχή του, και πάλι σήμερα αρχίζει να ξανανιώθει με βαθιά συγκίνηση τις χαρές της ζωής και την ακτινοβολία ενός καλύτερου “αύριο”. Αυτό διαλαλούν στους αιθέρες οι καινούργιες καμπάνες, πιστό αντίγραφο των παλιών του ψηλού καμπαναριού του πολιούχου Αγίου Διονυσίου, που σαν σωστές ουράνιες μουσικές συνθέσεις, κάνουν τον κάθε Ζακυνθινό και τον κάθε επισκέπτη να σταματάει βουβά το βήμα, να ακούει με χαρά τους μελωδικούς αυτούς “αίνους”, που ανεβαίνουν στο ζακυνθινό αιθέρα, σαν Σεραφικοί Ύμνοι”.

Το παλιό καμπαναριό είχε κατασκευαστεί σε σχέδια του ζακυνθινού αρχιτέκτονα Φίλιππου Χαρτά.

Άρχισε να χτίζεται το έτος ΑΩΜΣΤ (1846) και αποπερατώθηκε το έτος ΑΩΝΑ (1851).

Η σχετική μαρμάρινη πλάκα με τις χρονολογίες αυτές έχει σήμερα εντοιχιστεί πάνω από την είσοδο του νέου καμπαναριού.

Ο Ντίνος Κονόμος στο έργο του “ΖΑΚΥΝΘΟΣ (Πεντακόσια Χρόνια) 1478 – 1978”, τ. Α΄, σελ. 164 σημειώνει:
“Με τους σεισμούς του 1893 έπεσε η επάνω αψίδα του καμπαναριού κι αντικαταστάθηκε με ωραίο τρούλο (κούμπο), έργο του ντόπιου αρχιτέκτονα Γιάννη Λαμπίρη. Τον Αύγουστο του 1953 έπεσε το καμπαναριό και χτίστηκε άλλο στη θέση του, που θυμίζει το αρχικό του Χαρτά, σε σχέδιο του φίλου αρχιτέκτονα Διονύση Ζήβα”.

Ο Διονύσιος Ζήβας στο βιβλίο του “η Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου, από το ΙΣΤ΄ μέχρι τον ΙΘ΄ αιώνα”, σελ. 153, αναφερόμενος στο προσεισμικό καμπαναριό σημειώνει:
“Αποτελεί ένα κατ’ εξοχή τολμηρό έργο, όταν μάλιστα σκεφθή κανείς ότι είναι θεμελιωμένο δίπλα στη θάλασσα και ότι το ύφος του περνούσε τα 30 μέτρα”.

Το νέο μετασεισμικό καμπαναριό, στολίδι της νέας πόλης, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της περιοχής και δένει αρμονικά με τα κτήρια της Ιεράς Μονής, τα καταλύματα των μοναχών, το Αρχονταρίκι ,το Εκκλησιαστικό Μουσείο, και τον Ιερό Ναό του Πολιούχου.
Αποτελεί δε, σημείο συγκέντρωσης ενός αρκετά σημαντικού αριθμού κατοίκων της περιοχής, που κάθονται στα σκαλιά της βάσης του και απολαμβάνουν την ευεργετική σκιά του, παρακολουθώντας την κίνηση του λιμανιού, ενώ συζητούν για το κάθε τι, περιμένοντας να ακούσουν το σήμαμα των καμπανών και να κάνουν τον σταυρό τους.

Οι καμπάνες κρέμονται σε δοκούς περιμετρικά, στο εσωτερικό του τελευταίου ορόφου του καμπαναριού, με την πρίμα προς τα νοτιοανατολικά, την σεκόντα προς τα βορειοδυτικά, την τέρτσα στα νοτιοδυτικά και την μπάσα βορειανατολικά.

Όταν ανέβηκα στο καμπαναριό, ξαφνιάστηκα ευχάριστα από το πέταγμα ενός περιστεριού, που απολάμβανε τη φρεσκαδούρα του αέρα και την υπέροχη θέα του λιμανιού.
Με την έναρξη του “σένιου” πέταξε μακριά και στη συνέχεια επέστρεψε και πάλι.

Οι καμπάνες φέρουν “έξεργα”, (ανάγλυφα), την μορφή του Αγίου Διονυσίου ως Αρχιερέα, κρατώντας στο αριστερό χέρι ευαγγέλιο, ενώ δίπλα του διακρίνεται η αρχιερατική ράβδος, και με το δεξί ευλογεί.

Σ’ ολόκληρη σχεδόν την επιφάνειά τους κοσμούνται με συνθέσεις από φυτά και άνθη σε στεφάνια, ανθοδοχεία πλήρη ανθέων, ολόσωμους αγγέλους, κεφαλές ζώων (αρνιών) και περιστεριών.

Όλες οι καμπάνες φέρουν το όνομα του Αγίου Διονυσίου προσδιορίζοντας τον κάτοχό τους, ενώ παράλληλα υπάρχει και η ένδειξη:
“Δωρεά αδελφότητος Ζακυνθίων Νέας Υόρκης Διονύσιος Σολωμός”.

Η μεγάλη καμπάνα επιπρόσθετα, φέρει το χωρίο της Καινής Διαθήκης το αναφερόμενο από τον προφήτη Ησαΐα στην έλευση του Πρόδρομου Ιωάννη του Βαπτιστή, και το οποίο επίσης αναφέρουν οι Ευαγγελιστές Μάρκος, Λουκάς και Ιωάννης.

“Εν τη ερήμω ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου. Ευθείας ποιείτε τας τρίβους Αυτού”.

Τα σημάματα των καμπανών ευφραίνουν αγγέλους και θνητούς, ιερείς και μοναχούς, παρηγορούν τους φιλόθεους και τους φιλόθρησκους, και προκαλούν ρίγη συγκίνησης.

Του καμπαναριού όμως του Ιερού ναού του Αγίου μας, είναι κάτι το ξεχωριστό για όλους ανεξαιρέτως τους Ζακυνθινούς και το σήμαμα των καμπανών του, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους.

Έτσι δεν χάνουν την ευκαιρία να επιδιώκουν τα ακούσματα των καμπανών και να στρέφουν το πρόσωπο τους προς το ναό για να κάνουν τον σταυρό τους.

Γιάννης Δεμέτης»